منم خیلى تلوزیون نمیبینم ولى وقتى وسط دید و بازدیدهاى عید صحبتى با پسرِ دخترعمه ى بابا نداشتم، چشم امید من و اون به همین تصویرهاى متحرک و صداى کمش بود که یه وقت حجم سکوت فضا، عمق سنت مسخره مون رو بى حیا نکنه!
انتخاب یه کانال مناسب براى پس زمینه ى مهمونى ها هم کار سختیه، مخصوصاً وقتى شناختى نسبت به خلقیات مهمونت ندارى و فقط سالى یک بار میبینیش! مثلاً شاید مهمونت از کانالهاى ماهواره اى خوشش نیاد، یا با صداى دلنشین شجریان خوابش ببره و پخش صداى خواننده هاى جدید هم ساختارهاى مستحکم ذهنى اى که از تو براش ساختن رو در یک لحظه تبخیر کنه!
ولى تلویزیون همیشه بهترین گزینه س! میتونى روشن اش کنى و وقتى واکنش طرف مقابل رو سنجیدى، پوپولیستى وار همسو باهاش گام بردارى! اگه به مسخره بودنش پوزخند زد، با یه ژست روشنفکرانه شمشیر نقدت رو بیرون میکشى و اگه خندید، خوشحال از خوب برگزار شدن سنت دیرینه ى پدرانت، میخندى و بهش میوه و آجیل تعارف میکنى.
توى همینجور موقعیتها بود که صداى بازیگرهاى سریال شبکه ى یک نظرم رو به خودش جلب کرد و "حساس نشو حساس نشو" هایى که با لهجه ى مازندرانى ادا میشد تا خنده به لبمون بیاره، فکرم رو درگیر خودش کرد!
فکر کنم پسرِ دخترعمه ى بابا اون لحظه داشت در مورد ساخت سرى چندم این سریال و هزینه ى هنگفتش از بیت المال حرف میزد و من توى ذهنم، "حساس نشو" رو به چند زبان زنده ى دنیا ترجمه میکردم و همزمان با سر به تأیید حرفهاى حبیب خدا هم مشغول بودم!
از خودم میپرسیدم چرا اینقدر حساس شدى؟ مگه تو میتونى کسى رو تغییر بدى؟ وقتى نمیتونى سمباده بردارى و سطح ناصاف اطرافیان رو صیقل بدى چرا زل میزنى بهشون و توى اونا دنبال سطوح ناهموار میگردى؟
اصلا اگه فکر میکنى خیلى کارت درسته یه ژیلت بردار و خودت رو اصلاح کن چیکار به مسائلى دارى که توى محدوده ى اثرگذارى تو نیستن؟
فکر میکنى کسى که دنبال مو توى ظرف غذاش میگرده آخرش چى نصیبش میشه؟
ذهنم درگیر این سوالات بود که پسر دختر عمه ى بابا بلند شد و گفت: خب ما دیگه رفع زحمت کنیم، ایشالله که سال خیلى خوبى داشته باشید.
درباره این سایت